Zapraszamy na spotkanie w „duchu synodu” w środę o godz. 19:00 w nowej sali na górze. Tematem spotkania i wymiany poglądów będzie: „Dialog w kościele i społeczeństwie”.
Podusmowanie poprzednich spotkań:
1. TOWARZYSZE PODRÓŻY
W Kościele i w społeczeństwie jesteśmy na tej samej drodze, ramię w ramię. W naszym Kościele lokalnym kim są ci, którzy „podążają razem”? Kim są ci, którzy wydają się bardziej oddaleni? W jaki sposób jesteśmy wezwani, aby wzrastać jako towarzysze? Jakie grupy lub osoby pozostają na marginesie?
2. SŁUCHANIE
Słuchanie jest pierwszym krokiem, ale wymaga otwartego umysłu i serca, bez uprzedzeń. W jaki sposób Bóg przemawia do nas poprzez głosy, które czasami ignorujemy? W jaki sposób wysłuchiwani są świeccy, zwłaszcza kobiety i młodzi ludzie? Co ułatwia lub utrudnia nasze słuchanie? Jak dobrze słuchamy tych, którzy są na peryferiach? W jaki sposób jest włączony wkład osób konsekrowanych, mężczyzn i kobiet? Jakie są ograniczenia w naszej zdolności słuchania, zwłaszcza tych, którzy mają inne poglądy niż nasze własne? Jaka jest przestrzeń dla głosu mniejszości, zwłaszcza tych, którzy doświadczają ubóstwa, marginalizacji lub wykluczenia społecznego?
PRZEDSTAWIAMY GŁOSY, JAKIE PADŁY:
Towarzysze podróży:
1. Wspólnoty nie znają się i nie doświadczają jedności, epizodem są wspólne spotkania.
2. Brakuje ewangelizacji ulicznej aby zaprosić tych którzy są najbardziej oddaleni od Kościoła.
3. Istnieje potrzeba wspólnych spotkań modlitewnych i rekreacyjnych.
4. W parafii jest dużo nowych bloków do których warto dotrzeć z zaproszeniem ewangelizacyjnym.
5. Zgromadzeni w Kościele ramię w ramię to ci którzy stoją w prezbiterium.
6. Może warto aby po mszy wierni mogli porozmawiać z prezbiterem.
7. Mało kobiet pełni posługę liturgiczną.
8. Wszyscy którzy korzystają z sakramentów razem podążają i taką parafialną karawaną.
9. Wspólnoty z jakiejś przyczyny izolują się po między sobą.
10.Pandemia Covid-19 spowodowała, że ludzie przestali chodzić do Kościoła.
11. Wierni, którzy chodzą do Kościoła nie są na marginesie nawet jeżeli nie są w żadnej wspólnocie .
12. Członkowie wspólnot nie powinni czuć się lepsi od tych, którzy nie są w żadnej wspólnocie.
13. Środowe wystawienia Najświętrzego Sakramentu połączone ze spowiedzią są bardzo cenne i potrzebne.
14. Najlepszą formą ewangelizacji jest nasze życie i przykład.
15. Żyjmy tak aby ludzie pytali dlaczego tak żyjemy.
16. Droga synodalna jest dobra. Kościół musi być hierarchiczny bo to Go chroni.
17. Odprawianie eucharystii na środku kościoła jest niekomfortowe dla księdza i dla wiernych, do których ksiądz stoi odwrócony plecami.
18. Najważniejszą wspólnotą jest wspólnota eucharystyczna.
19. Spotkania kolędowe są bardzo dobrym miejscem spotkania, warto zadbać aby te rozmowy mogły się odbywać w dyskretnej atmosferze (bez ministrantów).
Słuchanie
- Rozmowa z ludźmi z poza Kościoła pozwala poznać i zrozumieć ich argumenty.
- Warto nauczać wychowania „do ciszy” aby móc modlić się adoracją.
- Jak człowiek słucha to jest mniej skory do oceniania i krytykowania innych ludzi.
- Budowanie przestrzeni do słuchania jest cenna w wielu aspektach nie tylko religijnych.
- Potrzebna jest formacja dla ludzi świeckich aby mogli posługiwać w ewangelizacji .
- Osoby świeckie nie muszą być teologami, Duch Święty pośle je tam gdzie powinni pójść.
- Kościół hierarchiczny przygotowuje nas do służenia.
- Każdy z nas ma przekonanie, że wie lepiej , więc na adoracjach trzeba się pytać Pana jakie On ma pomysły.
- Inni ludzie mają prawo do posiadania odrębnych poglądów.
- Warto organizować spotkania z ciekawymi , wartościowymi ludźmi.
- Bóg kocha wszystkich nawet tych z odmiennymi poglądami.
- Jest pomysł w kurii na mini poradnie na terenie parafii.
- Łatwiej prowadzić lekcje religii na terenie parafii wśród dzieci z rodzin katolickich.
- Każdy ma w sercu tęsknotę za Bogiem, przed ewangelizacją najpierw trzeba słuchać i nawiązać relację .
- Nasze przekonania utrudniają nam kontakt. Trzeba zacząć od siebie. Jak będziemy pełni Boga to możemy coś z siebie dać.
- Nie wiemy co drugi człowiek w sobie nosi, co przeżył. Są różne strategie na zaspokajanie potrzeb.
KOLEJNE SPOTKANIE 10.01.2022. O GODZ. 20:00 W KOŚCIELE, ZAPRASZAMY, BĘDZIEMY CHCIELI PORUSZYC 3 ZAGADNIENIA:
3. ZABIERANIE GŁOSU
Wszyscy są zaproszeni do mówienia z odwagą i parezją, to znaczy łącząc wolność, prawdę i miłość. Co umożliwia lub utrudnia odważne, szczere i odpowiedzialne wypowiadanie się w naszym Kościele lokalnym i w społeczeństwie? Kiedy i jak udaje nam się powiedzieć to, co jest dla nas ważne? Jak funkcjonują relacje z systemem medialnym (nie tylko z mediami katolickimi)? Kto przemawia w imieniu wspólnoty chrześcijańskiej i jak jest on wybierany?
RZEDSTAWIAMY GŁOSY, JAKIE PADŁY:
1. Kościół , jest synodalny, nasza parafia jest synodalna ponieważ podąża razem.
2. Mało jest przestrzeni i zaproszeń do wypowiedzi publicznych w kościele dla świeckich, takie wypowiedzi są ograniczone do wypowiedzi osobistych , publiczne wypowiadanie zostało zdominowane przez osoby duchowne.
3. Duch święty powołując do stanu duchownego powołuje osoby godne i upoważnione do wypowiadania się w imieniu kościoła. Synod jest szansą do szukania jedności w parafii, czynienia znaków jedności i miłości.
4. Papież powiedział, że pasterz powinien znać „zapach/smród” swoich owiec.
5. Wśród osób aktywnie działających w parafii pełno jest doświadczeń niechęci z różnych miejsc w kościele/ innych parafii, w tym braku otwartości na służbę świeckich.
6. Nasza parafia znana jest z otwartości księży saletynów na wspólnoty.
7. W przypadku gdy nikt nie jest wybierany i każdy może się wypowiedzieć w imieniu wspólnoty istnieje zagrożenie do głoszenia błędnych i wypaczonych informacji, do przekazywania
wiedzy wprost z internetu.
8. Cała masa kanałów , stron, blogów, portali internetowych z jednej strony i brak drogowskazów jak korzystać z wiedzy o kościele, prowadzić może do zamieszania, podziałów, dezinformacji, szumu, bałaganu ….
9. Bardzo ważna jest dobrze prowadzona parafialna strona internetowa. Jest to miejsce do popisu dla osób świeckich.
10. Powszechna ocena, krytyka niszczy, bardzo ważne jest aby wypowiedzi były pełne taktu, kultury, prawdy.
11. Wypowiedzi w internecie świeckich i duchownych o kościele to współczesna ambona.
12. Kościół jako organizacja społeczna nie powinien swoich wypowiedzi ograniczać do gaszenia pożarów.
13. Ważne jest aby we wspólnotach nawiązywać prawdziwe relacje, wtedy budujemy wzajemną wyrozumiałość , życzliwość i zrozumienie, nawet jak sprawy nie mają się dobrze, czy po prostu kazanie jest „przeciętne”.
14. Wypowiadanie się o kościele w mediach , czy katechezy trafiają na bardzo podatny grunt ludzi młodych.
15. Istnieje zaniepokojenie wiernych przywiązanych do mszy trydenckiej. Potrzebna jest wiedza na ten temat i wyjaśnienia, aby nie powtarzać nieprawdziwych informacji. Ważne jest przekazanie pełnego kontekstu mszy trydenckiej i intencji papieża. Msza jest dopuszczalna za zgodą biskupa i ślubowaniu księdza wierności Soborowi II.
16. Mała jest znajomość kardynalnych dokumentów kościoła , nie wspominając o pacierzu.
17. Człowiek nie może przezywać relacji z nieokreśloną liczbą osób, dlatego bardzo cenne są małe wspólnoty.
18. Służba ministrancka nie jest wspólnotą formacyjną tylko funkcyjną.
19. Istnieje odpowiedzialność za słowo nie tylko księdza ale i osoby świeckiej. Przykładem dobrego słowa jest prasa katolicka.
20. Może warto jest skupić się na nietraceniu owiec w kościele. 21. Dobrze prowadzona katecheza pozwala zaprosić młodych do innych wspólnot np. do Oazy, w naszej parafii 5 krotnie pomnożyła się liczba uczestników Oazy.
22. Ludzie przychodzą do naszej parafii, bo są świadomi swoich potrzeb religijnych.
23. Zgłoszono zapotrzebowanie na katechezy za dorosłych.
24. Katechizacja jest bardzo ciężką pracą. Rodzice nie pamiętają, że są pierwszymi katechetami swoich dzieci.
25. Bardzo piękna i dobra jest inicjatywa przygotowywania dzieci do I komunii świętej, czyli tzw. wspólnota Baranków.
26. Brakuje odważnego wypowiadania się świeckich w obronie Kościoła, w obronie księży.
27. Funkcja Prymasa została bardzo rozmyta, brakuje takiej osoby jak prymas Wyszyński , który jasno , bez zwłoki , wypowiada się na ważne tematy i ze swoim autorytetem porusza trudne tematy.
4. CELEBROWANIE
„Podążanie razem” jest możliwe tylko wtedy, gdy opiera się na wspólnotowym słuchaniu Słowa i sprawowaniu Eucharystii. W jaki sposób modlitwa i celebracje liturgiczne inspirują i ukierunkowują nasze wspólne życie i misję w naszej wspólnocie? W jaki sposób inspirują najważniejsze decyzje? W jaki sposób krzewimy czynne uczestnictwo wszystkich wiernych w liturgii? Jaka przestrzeń jest dana na uczestniczenie w posłudze lektora i akolity?
5. WSPÓŁODPOWIEDZIALNI W NASZEJ WSPÓLNEJ MISJI
Synodalność służy misji Kościoła, do udziału w której powołani są wszyscy jego członkowie. Skoro wszyscy jesteśmy uczniami-misjonarzami, to w jaki sposób każda osoba ochrzczona jest powołana do uczestniczenia w misji Kościoła? Co przeszkadza ochrzczonym w byciu aktywnymi w misji? Jakie obszary misji są przez nas zaniedbywane? W jaki sposób wspólnota wspiera swoich członków zaangażowanych w służbę na rzecz społeczeństwa w różny sposób (zaangażowanie społeczne i polityczne, badania naukowe, nauczanie, krzewienie sprawiedliwości społecznej, ochrona praw człowieka, troska o środowisko itp.). W jaki sposób Kościół pomaga tym członkom przeżywać ich służbę społeczeństwu w sposób misyjny? W jaki sposób dokonuje się rozeznania wyborów związanych z misją i przez kogo?
ZAPRASZAMY
